Μέσα σε 10 λεπτά: Μία ταινία μικρού μήκους με θέμα το Αλτσχάιμερ, έκανε τον γύρο του διαδικτύου τις τελευταίες μέρες και συγκινεί.
Το Αλτσχάιμερ είναι η νόσος της εποχής μας. Ένας άνθρωπος με Αλτσχάιμερ σταδιακά χάνει την μνήμη του και στα τελευταία στάδια, μπορεί να μην θυμάται ακόμη και τα πρόσωπα ή τα ονόματα των παιδιών του. Γίνεται και πάλι παιδί, θυμάται πράγματα από το παρελθόν που τον έχουν πληγώσει ή τον έχουν ενθουσιάσει.
Είναι οδυνηρό να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο να μην σε θυμάται. Την μαμά σου ή τον μπαμπά σου. Και είμαστε σίγουροι πως αν μπορούσαν και οι ίδιοι να αντιληφθούν την πραγματικότητα που ζουν, θα τους ήταν το ίδιο οδυνηρό.
Μία ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνίστριες την Χριστίνα Τσάφουκαι την Ελένη Κόντη έκανε τον γύρο του διαδικτύου τις τελευταίες μέρες και πραγματεύεται την νόσο του Αλτσχάιμερ. Είναι μία ταινία που συγκίνησε και αν έχεις έναν δικό σου άνθρωπο με Αλτσχάιμερ, θα την νιώσεις λίγο παραπάνω.
Η ταινία μικρού μήκους “Σε 10 λεπτά”
Η συγκεκριμένη ταινία μικρού μήκους είναι σε σκηνοθεσία Κριστιάν Νίρκα και ονομάζεται “Σε 10 λεπτά”. Κυκλοφόρησε στις 21 Σεπτεμβρίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ αλλά φαίνεται πως ξεκίνησε να γίνεται πιο δημοφιλής τις τελευταίες μέρες, τουλάχιστον μέσω τα social media.
Στην ταινία βλέπουμε μία νεαρή κοπέλα όρθια μπροστά από ένα παγκάκι να περιμένει το λεωφορείο και να μιλάει με κάποιον στο τηλέφωνο. Εκεί διαπιστώνει ότι έχουν απεργία τα λεωφορεία. Στο μεταξύ στο παγκάκι κάθεται μία γυναίκα μεγάλης ηλικίας σχετικά.
Όταν η κοπέλα κλείνει το τηλέφωνο η γυναίκα της πιάνει την κουβέντα. Την ρωτάει αρχικά τι δουλειά κάνει και ξεκινά να της λέει πως εκείνη παλιότερα ήταν ηθοποιός με μεγάλη καριέρα.
Ενώ η κουβέντα τους κυλάει φυσιολογικά λίγο πριν το τέλος της ταινίας, η γυναίκα επαναλαμβάνει την ίδια ερώτηση. “Τί δουλειά κάνεις;” και η συζήτηση ξεκινάει και πάλι με την ίδια εξιστόρηση από την ίδια για το ένδοξο παρελθόν της.
Η ταινία έχει ανατρεπτικό και άκρως συγκινητικό τέλος και αξίζει να την δείτε. Εκτός αυτού όμως έχει και πολλούς συμβολισμούς. Αρχικά η ταινία γυρίστηκε στο καταπράσινο τοπίο της Άνθουσας το Καλοκαίρι του 2022 πριν τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πεντέλης.
Επίσης αξίζει να σημειωθεί πως η δημιουργία εικόνων από το παρελθόν που προκαλούν νοσταλγία, προτείνεται σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες σαν μέθοδος θεραπείας σε ασθενείς με Αλστχάιμερ, οπότε ο συμβολισμός της ταινίας γίνεται ακόμη πιο δυνατός, αφού το καταπράσινο δάσος πλέον δεν υπάρχει.
Ο Κρίστιαν Νίρκα λέει: «Κάποιος θα μπορούσε να πει πως ό,τι μένει στο δάσος μετά από μια πυρκαγιά, είναι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στον άνθρωπο όταν χάνει το μνημονικό και την διαύγειά του.
Παράλληλα όμως, όπως είναι ανώφελο για έναν ορειβάτη να αγανακτήσει με το καμένο δάσος, έτσι είναι ανούσιο για κάποιον να εκνευριστεί με έναν ασθενή που πάσχει από Αλτσχάιμερ ή άλλη μορφή άνοιας.».
Η ταινία μικρούς μήκους δείχνει μέσα σε 10 λεπτά πως το κύριο χαρακτηριστικό των παραγωγών μικρού μήκους δεν είναι η συντομία τους, αλλά η δραματική ένταση που επιτυγχάνεται χωρίς μακροσκελής διαλόγους και σύνθετους χαρακτήρες.
Δείτε παρακάτω την ταινία:
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Κριστιάν Νίρκα
Ηθοποιοί: Χριστίνα Τσάφου – μητέρα, Ελένη Κόντη – κόρη, Μάριος Κόντης – οδηγός
Μουσική: Chassing lights by Homely, Ablaze by Ablaze, Mantra by Tears
Παραγωγή: itravelpoetry E.E.